Via onderstaande link kan de Natuurnieuwsbrief voor de maand april van het platform GROEN! natuurlijk gelezen worden, met interessante weetjes en mooie foto’s van de natuur in de lente.
Categorie archief: wilde flora
Kruisspinnen in de plantsoenen
Tijdens mijn werk in de plantsoenen van Monster en Ter Heijde zag ik deze week overal kruisspinnen in hun wielwebben hangen tussen de struiken. Een zeker teken dat de herfst eraan komt, want het najaar is spinnentijd.
Zo’n spinnenweb is een waar kunstwerkje, vooral als de nazomerzon erop schijnt is de vorm ervan mooi te zien!
Ik spotte ook nog een bloeiende bosrank (Clematis vitalba) in een plantsoentje. Het is de wilde verwant van de bekende clematis die je als klimplant in siertuinen tegenkomt.
Na de bloei komen er wollige zaadhoofdjes aan de bosrank zoals op de foto hieronder te zien is. De plant dankt er zijn Engelse bijnaam ‘Old men’s beard’ aan.
De Wilde Tuin
Het is een initiatief van NRC Handelsblad en Tilburg University: het project De Wilde Tuin. Lezers van de krant en andere geïnteresseerden worden op geroepen om een jaar lang tenminste 1 m2 van hun tuin te laten verwilderen en vervolgens te monitoren welke wilde planten zich vestigen op die vierkante meter tuin.
De wervende tekst op de website van NRC legt het beter uit dan ik kan:
‘Een wilde tuin! Vol spannende planten, krioelende beestjes en onverwachte bloemenpracht. Wie wil dat nou niet?
In het lezersproject De Wilde Tuin nodigen NRC en Tilburg University u uit om deel te nemen aan een experiment in eigen tuin. We vragen u om één vierkante meter tuin te laten verwilderen. Samen met ecologen kijken we een jaar lang met u mee naar wat er verschijnt, gebeurt en verandert. Welke planten komen op? Welke beesten passeren er zoal? En hoe verandert onze eigen houding ten opzichte van de omgeving, de natuur? Bestaat onkruid nog wel als alle planten er mogen zijn?
U twijfelt natuurlijk. Het gazon ligt er zo mooi bij. Of u heeft geen tuin, maar wel een balkon. Geen nood. De grond mag ook in een pot zitten. En het vrijgemaakte stuk mag ook kleiner zijn dan een vierkante meter. Of groter! Het gaat erom dat we controle uit handen te geven. En om eens wat vaker met de neus boven een plantje te zitten. Om onszelf af te vragen: wat kruipt daar?
Natuurlijk, een vierkante meter is niet veel. Maar het is niet niets.
Hoogleraar ecologie Jens-Christian Svenning schat dat het genoeg moet zijn voor tien tot twintig verschillende soorten. En dan hebben we het alleen over de planten. Alle dieren die zich thuis gaan voelen in de kleine wildernis tellen ook mee.‘
Tot zover de tekst op de website. Via de site Waarneming.nl kun je de namen van de planten die zich vestigen op jouw stukje natuurtuin doorgeven aan de organisatoren van het project. Het op naam brengen van soorten kan via een app op je telefoon, Obsidentify geheten.
Meer informatie en aanmelding voor dit project is te vinden via onderstaande link.
En dit wordt mijn vierkante meter wildernis: een moestuinbak waarin ik tot voor kort Chinese boontjes en andere groente teelde.
Bloeiende heide in de duinen
Langs de weg van Den Haag naar Monster ligt de ‘Van Leydenhof’, een natuurgebiedje van het Zuid-Hollands Landschap. Het is een mooi stukje binnenduinbos, met veel oude eiken, een monumentale beuk en een open gedeelte met struikheide, wellicht een restant van een oud heideveld wat daar vroeger lag.
De heide bloeit op dit moment, een goede reden om het gebied weer eens te bezoeken met de camera in de hand. Hieronder een paar foto’s.
Het was stil in de Van Leydenhof, héél stil! En dat terwijl de stad Den Haag vlakbij is…
In het voorjaar bloeien de boshyacinten hier en kleuren sommige plekken paars. .
Winterbloei
Klaprozen op grind
Er bloeien klaprozen in een bigbag gevuld met grind op mijn werkplek.
Ik zie er een mooi beeld in: de natuur is de mens soms te slim/ te sterk af.
En da’s nou aardig: als ik mij hier op mijn werkkamer omdraai, zie ik op de muur achter me een reproductie hangen van Claude Monet’s Veld met klaprozen in Giverny. Monet schilderde het werk eind 19-e eeuw, toen klaprozen nog massaal voorkwamen op graanakkers.
Kom daar tegenwoordig eens om! Akkers in ons land worden anno 2020 vooral ingezaaid met maïs en daar groeit geen klaproos meer. Je vindt hem nog wel op braakliggende terreinen, spoordijken en andere aan de natuur overgelaten plekken. En op bigbags gevuld met grind natuurlijk…. 🙂 .
Een interessant artikel in het natuurblad Roots over klaprozen vindt je hier!
Rups en zeedistel
Er staan een waarschuwingsbord bij de opgang naar het strand hier in Ter Heijde voor bastaardsatijnrupsen die in de beplanting aan weerskanten van het pad zitten. De rups heeft brandharen die bij aanraking een allergische reactie kunnen veroorzaken. Klik op de link hierboven voor meer informatie.
De blauwe zeedistel zie je nu op veel plekken in het duin alhier verschijnen. De plant houdt van kalkrijk, stuivend zand en is vaak op open plekken in de zeereep te vinden. Hij bloeit in de zomer met blauwe hoofdjes.
Wel een wonder trouwens dat zo’n plant het in dat hete, kurkdroge zand weet uit te houden! Het is eigenlijk een soort woestijnplant, een overlever op plekken waar bijna geen enkel ander gewas het overleeft. Een pionier, net als helmgras.
De blauwe zeedistel had het vroeger moeilijk omdat mensen deze decoratieve plant plukten en het zand in de duinen steeds meer werd vastgelegd. Om hem voor uitsterven te behoeden kreeg hij toen de status beschermde plant. Nu gaat het beter en wordt hij niet meer bedreigd in zijn voortbestaan. Om die reden is hij zijn beschermde status drie jaren geleden kwijtgeraakt, lees ik op Wikipedia.
Zondagochtend
Vanochtend hier in Zoetermeer, een uur of acht: de zon komt al op, ik hoor overal om me heen merels zingen.
Hieronder een paar foto’s, genomen in scherp ochtendlicht:
In het park
Een paar foto’s van vroege bloei, mitsgaders enkele andere dingen die mijn aandacht trokken, geschoten in het Westerpark in Zoetermeer, bij mij om de hoek.