Daar! Een Bever!!

Zaterdagavond, tussen acht en half negen: we zijn eigenlijk nog maar net onderweg als een van de twee gidsen naar de kant wijst: Daar! Een bever!!

We zijn ‘Fluisterend op zoek naar Bevers‘ in de Biesbosch bij Dordrecht, een activiteit van het Biesboschcentrum aldaar. A raison van 18 euro de man neem je plaats aan boord van een ‘fluisterboot’ die je in zo’n twee-en-een-half uur een deel van de Biesbosch laat zien met daarbij de kans om bevers te spotten.

En ja, we krijgen waar voor ons geld, want we zien maar liefst drie keer zo’n grote knager op enige afstand van onze boot. Het dier herkenbaar op de foto krijgen lukt vrijwel niet, met al die mensen die elkaar verdringen om niks te missen en het gegeven dat het dier maar even in beeld is voordat het onder water verdwijnt.

Maar goed, hieronder kun je hem net zien zitten tegen de kant aan, in het midden, achter dat verticale takje….

Bever, net wel/niet zichtbaar

Alsof het allemaal niet op kon zagen we ook nog een zeearend wegvliegen en – heel in de verte – een visarend. Dan wordt zo’n bruine kiekendief die over een rietveld scheerde bijna gewoon, net als die lepelaars boven de boot.

Beverburcht in het riet langs de kant

Op de terugweg wordt het al gauw te schemerig om veel te kunnen zien, maar ook zonder dieren is de Biesbosch prachtig als de zon in de verte ondergaat en de wereld kleiner en kleiner wordt.

Avond in de Biesbosch

Nijlgans op dode tak, een exoot die soms in de Biesbosch met de zeearend concurreert om nestruimte

Kleurenpracht op de Keukenhof

Gisteren naar de Keukenhof geweest. We hadden het eerste tijdslot gereserveerd, dat van acht uur, maar op dat tijdstip stroomden de touringcars met Duitsers, Polen en andere aardbolbewoners al aan en was het aansluiten in een behoorlijk lange rij voor de poort.

Keizerskronen en tulpen op de Keukenhof

Maar wat een kleur! Al die bloeiende tulpen en andere bolgewassen in allerlei tinten en allerlei vormen! En dat in een mooi en gevarieerd park met monumentale beuken en eikenbomen die net uitliepen met frisgroen blad. En onder de bomen golvende gazons met bloemperken. Waterpartijen met hier en daar fonteinen zorgden voor afwisseling.

Na een uurtje of twee werd ik een beetje ‘kleurenmoe’ en vond ik het eigenlijk genoeg. Genoeg visuele prikkels voor deze autist voor 1 dag. Bovendien kon je na tienen op sommige plekken al aardig over de hoofden lopen…gelukkig is het park best groot en waren er ook rustiger plekken.

Toen het nog rustig was….

Bij de souvenirshop waren de Wooden shoes vanaf 24 euro vijfennegentig. Wij hielden het daarom bij een miniatuurklompje voor thuis op tafel als blijvende herinnering aan de Keukenhof.

Best wel dure klompen!

Ik zag veel Indiërs trouwens, een teken – denk ik – dat ook een land als India zich na een lange periode van betrekkelijke stagnatie een zekere welvaart begint te ontwikkelen.

Tulpen en een molentje, veel hollandser wordt het niet…

Mooi om de Keukenhof gezien te hebben; als we nog eens gaan, doen we dat op een doordeweekse dag als de drukte misschien iets minder is…..

De natuur in april

Via onderstaande link kan de Natuurnieuwsbrief voor de maand april van het platform GROEN! natuurlijk gelezen worden, met interessante weetjes en mooie foto’s van de natuur in de lente.

https://www.groen-natuurlijk.nl/nnn

Schaap en kauwtje

Op de dijk achter ons huis lopen schapen; behalve meeuwen en mussen zie je in ons dorp aan zee ook heel veel kauwtjes.

Laatst zag ik vanuit mijn slaapkamerraam hoe een kauwtje op de kop van een schaap zat. De vogel pikte met zijn snavel in de vacht van het schaap en de laatste leek dat prima te vinden.

Ik veronderstel dat het kauwtje, op zoek naar voedsel, de kop van het schaap reinigde van allerlei parasieten, wormen en wormeneitjes. Hoe dan ook, het schaap liet alles toe en leek er zelfs van te genieten.

Een mooi gezicht vond ik het en een beetje Afrika in Nederland, want het deed me herinneren aan natuurdocumentaires over de Afrikaanse savanne, met beelden van koereigers op de lichamen van buffels en ander groot wild.

Een wandeling in Maassluis

Maassluis, een deel van de haven met op de achtergrond de Groote Kerk.

Maassluis, oud stadje in het vroegere Maasland werd gebouwd rond een oude spuisluis, de ‘Monstersche Sluis’. De waterweg het Scheur verbindt de haven van Maassluis met de Noordzee. Achter de haven staat de ‘Groote Kerk’ uit 1639, op een vroeger bastion dat de bewoners tegen de Spaanse vijand moest beschermen.

Wij lopen de ‘Stadswandeling Maassluis‘ van de ANWB, te openen via de Eropuit app van deze club, waarbij je op de plattegrond in de app je eigen locatie telkens ziet aangegeven. Handig, verdwalen is er op die manier nauwelijks meer bij! Het nadeel van zoiets is wel dat je constant op die telefoon loopt te turen, waardoor je te weinig oog hebt voor andere wandelaars, voorbijflitsende fietsers en stoepranden. Tja….

In het centrum van Maassluis met een grachtje.

Het oude centrum is klein, maar pittoresk. In het vroegere stadhuis uit de zeventiende eeuw huist nu het Sleepvaartmuseum. Maassluis was ooit belangrijk voor deze typische Nederlandse bedrijfstak en als bewijs daarvan liggen er in de haven verschillende erfstukken uit deze periode te pronken.

Oude sleepboot in de haven van Maassluis.

Er liggen ook een zeer gedateerde houten vissersboot uit Denemarken en een groot opleidingsschip van het Zeekadetkorps, een organisatie die jongelui laat proeven van een leven op het water.

Veel mooie, oude huisjes in en rond het centrum, sommige nog bewoond, andere inmiddels verbouwd tot restaurant of winkel.

Mooi oud huisje.

Het is nog te vroeg voor cappuccino, dus we lopen terug naar de auto en doen thuis een bakkie.Thuis lees ik op internet dat in de nacht voor onze wandeling een man is doodgeslagen in een straat vlak achter het centrum van Maassluis….

Het Hellinggat, de verbinding tussen de haven van Maassluis en Het Scheur.

Bloeiende gaspeldoorn

Ik dacht van de week bloeiende brem te zien in de plantsoenen van Monster. Ik dacht: dat is wel erg vroeg, eind januari. Ik dacht aan klimaatverandering, maar ik dacht helemaal verkeerd: het was geen brem maar gaspeldoorn en die bloeit vaak in de wintermaanden al, niks bijzonders dus.

Gaspeldoorn is een inheemse struik, waarvan de bladeren gereduceerd zijn tot scherpe doorns. Die doorns werden in de middeleeuwen gebruikt als speld om kleding dicht te maken. Hij behoort bij de vlinderbloemigen; of de bloemen in het voorjaar insecten aantrekken weet ik eigenlijk niet.

Het verschil tussen gaspeldoorn en brem zit hem vooral in de scherpe doorns die alleen de eerstgenoemde soort heeft. En brem bloeit pas in de lente …..

Dansende bomen

Het Speulderbos op de Veluwe tussen Garderen en Ermelo wordt wel ‘Het Bos van de dansende bomen’ genoemd. En dat vanwege de vele kromme, spichtige bomen die op sommige plekken in het bos bij elkaar staan. Men heeft hier in het verleden de mooie rechte stammen gekapt voor gebruik als timmerhout en de kromme laten staan, dan krijg je dat….

Welnu, met een beetje fantasie en niet al teveel licht lijkt het net of die kromme bomen bewegen, dansen. Vandaar dus die naam…

Hieronder een voorbeeld van zo’n stukje bos, dichtbij de vakantiewoning in Garderen waar wij vorige week verbleven:

Het gaat dus in feite om hele armetierige bospercelen, met weinig ondergroei ook volgens mij. Veel stammen waren bezet door paddenstoelen, een zeker teken dat ze dood of bijna dood waren. Ik hoorde er de roep van de boomklever, verder werd de stilte vooral doorbroken door verkeer in de omgeving en het jankende geluid van een zaagmachine die een stuk verderop het bos aan het uitdunnen was.

Maar gelukkig zagen we op de Veluwe ook heel andere bomen, zoals bovenstaande beuken langs een laantje in de Kroondomeinen. Je kunt daar prachtig wandelen trouwens. Vanuit Uddel voert de Aardhuisweg er dwars doorheen; onderweg zijn er parkeerplaatsen met aanliggende wandelpaden. Hieronder een foto van zo’n mooi wandelpad.

Bijna kerst…

Het is bijna kerst, maar het stamroosje in mijn tuin bloeit nog steeds. Kareltje, de haan van metaal die ik een tijdje terug tijdens mijn werk in een plantsoen vond, kijkt belangstellend toe 🙂

Afgelopen week zag ik al een bloeiend sneeuwklokje in een plantsoen, de eerste van dit winterseizoen. Misschien moeten we die naam ‘sneeuw’klokje gaan veranderen in ‘oudejaarsklokje’ of iets dergelijks??

De natuur in november

Hieronder een link naar de Natuurnieuwsbrief van de stichting GROEN! natuurlijk, met veel interessante informatie over de natuur om ons heen in de herfst.

https://www.groen-natuurlijk.nl/nnn_afbeeldingen_11_2022/index.html

Vrij en onvrij

Een halsbandparkiet zit boven op een vogelkooi zich in alle vrijheid te poetsen, terwijl in de kooi links zijn verwanten zeer onvrij zitten te zijn achter de tralies van hun verblijf.

De vogels in de voliere zijn waarschijnlijk geboren en getogen in onvrijheid, maar maakt dat verschil?? De drang om de vleugels uit te slaan, de lucht in, is alles overheersend denk ik.
Het scheelt misschien dat ze met zijn allen zijn, dat geeft wat afleiding. Maar ík zou toch liever die lone halsbandparkiet zijn dan zo’n groepsdier achter tralies….

Want onvrijheid went nooit, ook niet bij een mens.

En toch…..

Het kan nuttig zijn om ‘gekooid’ te zijn, want ook vrijheid komt met een prijs. De prijs van ongebondenheid die vaak van God af leidt. En van je medemens. De vorige week overleden zeezeiler Henk de Velde was zo’n loner. Het kostte hem uiteindelijk zijn huwelijk.

Ik moest trouwens bij het zien van die parkieten in hun kooi gelijk denken aan dat prachtige liedje van Emmylou Harris: My Songbird. Zij verwoordt beter dan ik wat ik bedoel te zeggen.