Lotsbestemming

De ‘Dagelijkse Schrijfopdracht’ op het dashboard van mijn blog luidde gisteren:

Geloof je in de lotsbestemming?

Volgens mij is het woordje ‘de’ teveel in deze zin. ‘Geloof je in lotsbestemming’ is de correcte vraag.

Maar wat een vraag! Ik ben geboren en getogen op de BibleBelt en daarom zeer vertrouwd met het begrip Dubbele Predestinatie. Dit betekent dat God van te voren bepaald heeft wie er in de hemel komen en wie in de hel. Je lotsbestemming ligt hier dus voor eeuwig vast.

Woorden en gedachten schieten tekort als je over dit idee verder nadenkt. De mens is binnen deze opvatting volkomen onvrij en volkomen machteloos. God bepaald alles, de mens heeft niets in te brengen. En wat je doet tijdens je leven, welke beslissingen je ook neemt – alles staat van te voren vast. Zo stond ook de zondeval van Adam en Eva van te voren vast, God had bepaald dat het zou gebeuren en het gebeurde…..

Maar waar is dan de vrije wil van de mens? En wat is de zin van het alles? Laat ik erover ophouden, want mijn verstand schiet hier hopeloos tekort.

Het is trouwens wel typerend dat ik bij het woord lotsbestemming gelijk denk aan eeuwige lotsbestemming en niet aan een tijdelijk lot, aan geluk of ongeluk hier op aarde. Tja, dat zijn mijn christelijke roots, waarbij het leven snel voorbijgaat en ‘de dood ieder uur wenkt’ om een psalm te citeren, en daarna komt de eeuwigheid…..

Maar om een lang verhaal kort te maken, mijn antwoord op de vraag in de schrijfopdracht luidt:

Ik weet het niet! Ik heb geen idee! Het gaat mijn verstand te boven, ik moet het maar laten rusten.

Ik laat de vraag dus onbeantwoord.

Momentopname

Gebouw De Noviteit in Monster met klokkentorentje en kerktoren Hervormde Kerk

Ik ben aan het werk achter het centrum van Monster, waar een aantal plantvakken roepen om een tuinman met schoffel en hark.

Recht voor me rijst aan de ene kant de toren van de Hervormde Kerk op, streng en ongenaakbaar; links daarvan op de voorgrond staat het klokkentorentje van het voormalige Franciscanessenklooster. In het vroegere klooster zit trouwens nu een partycentrum annex ouderensoos die de naam ‘De Noviteit’ draagt.

Er komt een grote zwarte Cadillac de straat in met twee zwarte vlaggetjes voorop de motorkap. De auto stopt en rijdt langzaam achteruit tot voor de Noviteit. De chauffeur stapt uit, verwijdert rustig de twee zwarte vlaggetjes en vervangt ze door twee lichtgrijze.

Er komt een personenauto aanrijden van een plaatselijk uitvaartbedrijf. Een vrouw stapt uit en voegt zich bij de chauffeur van de rouwauto. Vanaf de parkeerplaats verderop komt een man in een lange lichtblauwe overjas aanlopen die zich bij de twee anderen voegt. Ze staan even te praten met elkaar en gaan daarna naar binnen. Ik schoffel intussen verder.

Na zo’n tien minuten gaan de deuren van de Noviteit open. Een lijkkist wordt naar buiten gedragen, de auto in. Ik stop met werken, doe een paar stappen naar achteren en kijk toe.

De chauffeur van de rouwauto doet een zijportier open, waarna een bloemstuk tevoorschijn komt die op de kist gelegd wordt. De achterklep van de auto gaat dicht.

De chauffeur rijdt voorzichtig de auto een stukje naar achteren op de ingang van de Noviteit vrij te maken. Hij verdwijnt daarna weer naar binnen. Het is stil.

De zon breekt door. Het lijkt bijna lente, maar dan zonder vogelzang. Ik ga weer aan het werk.

Even later komt de chauffeur opnieuw naar buiten. Hij stapt in de rouwauto en rijdt langzaam weg bij de Noviteit. Hij passeert mij en ik stop opnieuw even met werken tot de auto voorbij is.

De stilte keert terug. De zon blijft schijnen. Het werk roept. De wereld draait door. Zomaar, alsof er niets gebeurd is.

Regenboog boven mijn huis

Er stond gisteren een mooie regenboog pal boven mijn dorp Ter Heijde en daarmee ook boven het rijtje huizen waar mijn woning deel van uitmaakt (zichtbaar op de foto links van het midden).

Zo’n regenboog vervaagt altijd weer snel. Gelukkig was een kennis van mijn vrouw er snel bij om deze foto te maken en hem ons toe te sturen.

Volgens de bijbel en andere bronnen is de regenboog een teken aan de hemel dat God na de Zondvloed ingesteld heeft. Hij verzekerd ons hiermee dat hij de aarde nooit meer door een watervloed zal verwoesten.

Bij orthodoxe joden is het gebruikelijk om bij het zien van een regenboog een zegengebed uit te spreken, als een antwoord op Gods belofte van trouw aan de mens. Dat zouden christenen misschien ook moeten doen….

Vrij en onvrij

Een halsbandparkiet zit boven op een vogelkooi zich in alle vrijheid te poetsen, terwijl in de kooi links zijn verwanten zeer onvrij zitten te zijn achter de tralies van hun verblijf.

De vogels in de voliere zijn waarschijnlijk geboren en getogen in onvrijheid, maar maakt dat verschil?? De drang om de vleugels uit te slaan, de lucht in, is alles overheersend denk ik.
Het scheelt misschien dat ze met zijn allen zijn, dat geeft wat afleiding. Maar ík zou toch liever die lone halsbandparkiet zijn dan zo’n groepsdier achter tralies….

Want onvrijheid went nooit, ook niet bij een mens.

En toch…..

Het kan nuttig zijn om ‘gekooid’ te zijn, want ook vrijheid komt met een prijs. De prijs van ongebondenheid die vaak van God af leidt. En van je medemens. De vorige week overleden zeezeiler Henk de Velde was zo’n loner. Het kostte hem uiteindelijk zijn huwelijk.

Ik moest trouwens bij het zien van die parkieten in hun kooi gelijk denken aan dat prachtige liedje van Emmylou Harris: My Songbird. Zij verwoordt beter dan ik wat ik bedoel te zeggen.

With my own two hands / Met mijn eigen handen

Een vrolijk en optimistisch liedje hieronder: With my own two hands, uitgevoerd door muzikanten van over de hele wereld in het kader van Playing For Change. Het liedje is oorspronkelijk van de Amerikaanse singer/songwriter Ben Harper.

Verbeter de wereld met je eigen handen, luidt kortweg de boodschap. Prima tip, maar helaas ben ik vaak meer met mezelf bezig dan met een ander 😦 . Dat egocentrisme zit diep in mij, moet ik bekennen.

Gelukkig zijn niet alle mensen hetzelfde. Nederland kent enkele miljoenen vrijwilligers, mensen die zich belangeloos inzetten voor een ander. En daarmee de wereld misschien een klein beetje verbeteren…..

Gedicht op zaterdag

Photo by Debby Hudson on Unsplash

Hieronder een gedicht over liefde van Neil Gaiman, hetwelk via Instagram tot mij kwam:

I don’t think that I’ve been in love as such

although I liked a few folk pretty well

Love must be vaster than my smiles or touch

for brave men died and empires rose and fell

for love, girls follow boys to foreign lands

and men have followed women into hell

In plays and poems someone understands

there’s something makes us more than blood and bone

And more than biological demands for me love’s like the wind unseen, unknown

I see the trees are bending where it’s been

I know that it leaves wreckage where it’s blown

I really don’t know what I love you means

I think it means don’t leave me here alone

Neil Gaiman – Dark Sonnet

Neil Gaiman’s website

Song for Poetin

Er was vandaag ‘Markt aan Zee‘ hier in Ter Heijde. Op het plein voor de kerk stonden kraampjes met allerhande koopwaar en ook in de kerk zelf was van alles te koop, de opbrengst was voor het goede doel….

Er was ook livemuziek buiten. Toen ik het kerkplein opliep brachten de muzikanten van dienst net One van U2 ten gehore. Heel toepasselijk, dacht ik, in deze tijden van oorlog. One love, one life, we got to share it. It leaves you if you don’t care for it…..
Dat zou Poetin eigenlijk moeten horen dacht ik…

Enfin, toen ik thuis dat nummer op YouTube opzocht en daarbij andere liedjes van dezelfde band tegenkwam, vond ik bij nader inzien Love Rescue Me nóg toepasselijker. No one is my enemy, zingt Bono, my own thoughts imprison me. Dát zou Poetin moeten horen, met de rest van het liedje.

Wel, hieronder is Love Rescue Me te beluisteren, met de tekst afgebeeld. Om mee te lezen, of om door te sturen naar het Kremlin…. 🙂 .

Oorlog

Foto door asim alnamat op Pexels.com

Er zitten meeuwen op de nok van het dak van de woning tegenover ons – ik zie ze vanuit het raam van mijn werkkamer. Ze scannen hun omgeving op mogelijk gevaar of op voedsel, hun koppen draaiend van de ene naar de andere kant.
Wat dat voedsel betreft: ik zag laatst een meeuw die een mus weg griste bij de buren, zo’n vogel vreet alles….

Ja, het is niet alleen oorlog in Oekraïne, ook in de natuur woedt strijd, een stille strijd tussen roof- en prooidieren. Natuur is mooi en tegelijkertijd wreed, een onmogelijke combinatie en toch bestaat het!

De slaperdijk achter ons huis was wit berijpt toen ik vanochtend de honden uitliet. Daar heb je die schoonheid van de natuur, voor even zónder die wreedheid. En de schapen die het gras op de dijk kort houden graasden onverstoorbaar door…

Hippiemuziek

Bij het scrollen over de YouTube-verzamelpagina stuitte ik ineens op The Velvet Underground, een wat morsige Amerikaanse hippieband met psychedelische invloeden.

Maar morsig of niet, onderstaand liedje van deze groep vind ik gewoon mooi. Het is klein maar fijn – de juiste toon, de juiste stemming, het juiste gevoel.

Ode aan de kleine man

Onderstaand gedicht is van Rikkert Zuiderveld.
Ik herken mezelf erin als de ‘tuinmansknecht’ uit de tweede strofe, die liever plant dan praat….