Tekens

Ik kwam vanochtend terug van de volkstuin toen me een lijkwagen tegemoet reed, met opgestoken vaandel, dus vermoedelijk onderweg naar de begraafplaats met een ontzield lichaam.
Enkele honderden meters verder stond langs de ontsluitingsweg in mijn wijk een traumaheli in de berm, omringd door politieauto’s en met nieuwsgierig publiek op enige afstand.
En thuis aangekomen parkeerde er even later een ambulance schuin aan de overkant van de weg, die geruime tijd bleef staan.

Wat dit alles voor mij persoonlijk betekent, weet ik niet helemaal zeker.
Maar dit is wel zeker: mijn volkstuin is een belangrijke hobby van me. Of eigenlijk meer dan een hobby: een passie. Een hele aardse passie die me bezet houdt, mijn hoofd en hart en leven, denken en doen.
Jezus is (bij wijze van spreken) een mooie zaterdagochtend op de volkstuin, met een zonnetje en gematigde temperatuur, schoffel of schep in de hand en thermoskan en brood onder handbereik.

En die lijkwagen staat voor iets heel anders, voor vergankelijkheid in optima forma. “Bereid je huis, want je gaat sterven”,  een verhuizing naar een andere wereld, Sjeool, dodenrijk, hemel, hel. Een definitief afscheid van alle aardse passies. En die traumaheli en ambulance laten zien hoe snel het mis kan gaan met gezondheid en leven….

Tot zover voor dit moment. Misschien later meer hierover.