Pimpelmees tussen de takken

Ik zat gistermiddag buiten te genieten van de zon met de camera naast me op het tafeltje, in de hoop een foto te kunnen maken van de buizerds die ik op mooie dagen geregeld boven mijn buurtje in de lucht zie zweven. Ik had helaas geen geluk, maar zo’n pimpelmees in de boom is natuurlijk ook best aardig, al moest ik wel maximaal inzoomen om hem herkenbaar op de plaat te kunnen zetten. Het is zeker geen prijswinnende foto geworden, maar voor een simpele ziel met een simpele camera kan het er bij door.

En hoog in de blauwe lucht trokken vliegtuigen hun spoor. De condensstrepen waren zo vluchtig als een mensenleven: even aanwezig, snel vervagend, zo voorbij.
Maar het maantje daarboven bleef schijnen, oeroud, onbewogen, vertrouwd.
En het pimpelmeesje ging door met zijn dagelijkse dingen: eten zoeken, een nest maken, zorgen voor nageslacht….